24 januari 2017

Mijn moeder kwam ermee.
In de krant had een stukje gestaan over iemand die in plaats van een behandeling voor haar kanker, de Chardonnay kuur deed.
Iedere dag tussen 16-18 kon je bij haar een glas wijn komen drinken.

Nu ben ik de details vergeten – of het om een levensverlengende of levensreddende behandeling had moeten gaan bijvoorbeeld – maar het voorbeeld is me wel bijgebleven.
Het leek me in elk geval een eigenzinnige dame die ook met de dood op de stoep nog precies wist wat voor haar belangrijk was.

Steeds vaker realiseer ik me dat het vermogen van het leven te genieten bepalend is voor iemand’s kwaliteit van leven. En dat er vanuit de maatschappij toch wel een sterke hang is naar het ophemelen van het “neutraal” kunnen ervaren van de realiteit als overlevingsstrategie.
“Het leven hoeft niet altijd leuk te zijn” – lijkt men te denken – om vervolgens iedereen die zich daar blijmoedig tegen verzet kritisch pootje te halen.

Het zal de protestantse of socialistische inborst zijn maar overal een feestje van willen maken, dat is toch niet echt bon ton.
Nou wil ik niemand zijn zwaarmoedige visie op het leven ontnemen, maar ik denk wel dat t tijd wordt dat wij, de levensgenieters en de optimisten, eens even paal en perk gaan stellen in hoeverre we ons daar door mee laten voeren.
Dat ik tien kilo te zwaar ben wil nog niet zeggen dat ik maaltijdshakes ga drinken.
Dat ik ziek ben wil nog niet zeggen dat ik rauwe geplette spinazie door een rietje ga eten (confession time- dat ben ik dus wel gaan doen toen ik ziek was, dus ik spreek uit ervaring als ik je vertel dat dat niet voor ons-soort-mensen is)
En dat ik burn-out ben wil nog niet zeggen dat ik iedere dag ga mediteren om mindful te worden.

Dit weekend ben ik voor het eerst naar het beste restaurant in de stad geweest, Restaurant de Nieuwe Winkel. En ik durf te beweren dat wat ze daar op je bord leggen meer doet voor de lijdende levensgenieter dan vijf stilte weekenden, drie dieetcoaches en één bezoek aan de huisarts.
Dus als ik ooit nog spiritueel gekielhaald word, of bij mij de dood op de stoep staat, dan ga ik voor De Nieuwe Winkel kuur;
Ieder weekend uit eten met verrassingseieren die 60 uur net onder stollingstemperatuur hebben gekookt.
Knolselderij bouillon die zo krachtig is dat je er iemand mee uit zijn doodskist kunt halen.
En hangop, muntbladpoeder, duindoornbescompote toe.

Vive la Resistance!

———
Suzanne Beenackers Curated is actueel en eerder gepubliceerd materiaal dat niet meer online staat.  
De subscribe button staat op de pagina, waarschijnlijk rechtsboven.