26 januari 2017

Ik kwam een foto tegen van Madonna en Rosanna Arquette. Madonna “verbeeldt” een wilde avontuurlijke vrouw (de haakjes staan voor – zo heel veel acteren was daar niet voor nodig) en Rosanna verbeeldt een daarvan dromende huisvrouw.
De foto is voor Rolling Stone Magazine, maar geïnspireerd op hun film Desperately Seeking Susan (1985).

Uiteraard spat Madonna van het scherm. Maar Rosanna sprankelt pas als ze net doet alsof ze Madonna/Susan is. Ze draagt Madonna’s jasje, loopt op Madonna’s laarsjes, en opent de ronde koffer waar doodshoofden op geschilderd zijn terwijl ze een onaangestoken sigaret in haar mond heeft hangen.
En echt tot bloei komt Rosanna pas als ze op de grond op een matras in een verder leeggeroofd New York’s appartement vrijt met iemand die denkt dat zij Madonna is.
Maar aan het begin van de film is ze ongelukkig en voelt Rosanna zich opgesloten in haar huwelijk met een verkoper van badkuipen.
Kan ik mij alles bij voorstellen.

Het is niet met zekerheid te zeggen maar ik denk dat deze film, die ik op de prille leeftijd van 13 lentes jong zag, beeldbepalend is geweest voor wie ik wilde zijn. Madonna natuurlijk. Het was voor mij zo klaar als een klontje dat trouwen en in de suburbs wonen de dood in de pot was. Ik ging liever vrijen met vreemde mannen in een opwindende nieuwe omgeving.

De film deed het niet erg goed in Nederland. Wat misschien verklaart waarom er behoorlijk veel vrouwen van mijn leeftijd getrouwd zijn en in de suburbs zijn gaan wonen. En er maar heel weinig Madonna zijn geworden.
Nu voert het voor hier te ver om uit te leggen waarom ik toch nog vaak rakelings langs het Rosanna-pad gescheerd heb en het erg lang heeft geduurd voor ik zo heerlijk in mijn vel zat als Madonna destijds. Maar inmiddels kan ik dus wél zeggen dat het goed is gekomen met mij. En dat ik ben geworden wie ik zei dat ik wilde worden.
Behalve dan één ding.
Ik ben wel monogaam.
Of serieel monogaam misschien, tot het niet meer spannend is.
Ik kan de onrust niet aan van van alles door elkaar, maar ik hoef niet te trouwen ofzo. Zo veilig hoeft het nou ook weer niet. 

Maar dit verhaal gaat over de mensen die per ongeluk Rosanna zijn geworden of badkuipenverkoper, in de suburbs wonen, en wel ooit de belofte hebben gedaan monogaam te zijn. Waarschijnlijk om voor de kinderen een stabiele basis te bieden. Wat ik een ijzersterke reden vind dus- chapeau! Heddegijkids, dan hou t allemaal binnenshuis. Ik vind dat een goede vuistregel. Ik weet niet of t haalbaar is, maar als regel snap ik t. Bovendien heb ik niet de ervaring om je ook maar iets te vertellen over hoe je er anders handen en voeten aan moet geven, dus kan ik je niet helpen.

Maarrrrr
stel
je bent single
of je hebt een relatie maar geen kinderen, of ze zijn al een stuk groter.
Heb je je dan wel eens afgevraagd wat jouw seksualiteit eigenlijk is?
Weet je, het is een beetje als met religie. Iedereen die een religie heeft die hetzelfde is als zijn ouders dat vind ik niet overtuigend. Dat heeft toch een beetje de zweem van dat je niet echt zelf op ’t idee gekomen bent.
Zo is het met seks ook.

Er zijn heel veel vrouwen en mannen die denken dat ze alleen functioneren als hun partner ze trouw is. Dat ze hun seksualiteit onderdrukken om de relatie vorm te kunnen geven (als een soort ruilmiddel) én dat de monogame relatie misschien niet ideaal is, maar wel de minst slechte van alle kwaden. Een beetje zoals dat democratie de minst slechte van alle bestuursvormen is. (dat is niet zo- dat is dat Marianne Thieme baas van de wereld is, maar dit terzijde)
Maar is dit wel zo?

Ik dacht bijvoorbeeld altijd dat ik niét monogaam was.
Want monogaam zijn was burgerlijk wat al genoeg reden is om het niet te willen zijn. Maar inmiddels weet ik dat mijn seksuele voorkeuren zo ingewikkeld zijn (ik leg t je zo uit) dat ik denk; OMG! Waarschijnlijk zit t bij andere mensen ook veel ingewikkelder in elkaar dan ze denken, maar weten ze dat helemaal niet!

En als je jezelf in een monogame relatie duwt, die geen ruimte heeft om te ontdekken hoe je in elkaar zit, dan kom je er dus ook nooit achter hoe het zit.
Dit is dus mijn seksualiteit;
DISCLAIMER
ik heb geen extreme smaak ofzo maar
NIET VERDER LEZEN ALS JE NIETS OVER SEKS WILT WETEN
of over mijn seksualiteit
niet doen
…
…
echt niet doen he? er is geen nazorg ofzo hoor
..
..
Ok, hier gaan we.

1 ik ben heel erg geestelijk ingesteld.
Dus de context/ de opwinding/ het verhaal. Dit maakt ook dat ik kan vrijen nadat de verliefdheid over is, omdat we de context/het verhaal natuurlijk voor een groot deel zelf invullen. En ik heb ook geestelijke relaties, waarbij we wel mentaal intiem zijn, maar fysiek niet omdat ik daar geen klik voel.

2 mijn lichaam heeft haar eigen voorkeuren.
Niet alleen mijn geest heeft een brede smaak, ook fysiek kan/kon ik opwinding voelen bij mannen waarvan ik denk; wat moet ik daar nou mee?
Sinds ik me erbij heb neergelegd dat dat vriendjes van mijn lichaam waren (en van één deel in het bijzonder), heb ik er geen moeite meer mee dat niet iedere relatie de prins op het witte paard was.

3 ik hou absoluut niet van one night stands.
De enige keren dat ik die heb gehad was omdat de man een vriendin had en dat niet zei tegen mij, en ik er jaren laten achterkwam waarom hij zo stom deed achteraf.
Dit is tevens een gouden tip voor als jij een enorme klik voelt en hij/zij niet doorzet of ineens uit beeld is. Er is dus een ander in t spel waar hij/zij je niet over heeft verteld.

4 ik hou van spannende partners
Dit is een hele belangrijke. t Is juist deze voorkeur waarvan ik denk dat meerdere mensen hem hebben, maar waar totaal geen aandacht voor is. Waarschijnlijk omdat ik zelf monogaam ben, heb ik een sterke voorkeur voor spannende mannen. Mannen waarvan ik bijna of helemaal zeker weet dat ze níet monogaam zijn.
Want dat houdt t spannend!
Dan kan ik lekker mono zijn, en hij houdt het mysterie in stand doordat ik niet weet of hij liegt, of waar hij is geweest. Voor mij is dat ideaal.
Ik vind t ook heel vreugdevol en opwindend, t idee dat hij met iemand anders is. Dat heet compersie, of in t Engels compersion.

Compersie is het omgekeerde van jaloezie, namelijk dat je t leuk vindt!
Nou, zeg nou zelf- daar had je toch nog nooit van gehoord?
Terwijl t zo’n groot verschil heeft gemaakt, nu ik dit voor mezelf weet!
Ik ben monogaam, maar ik heb een partner nodig die dat niet is.
Daar was ik nooit achter gekomen als ik Desperately Seeking Susan niet had gezien en mezelf (nog steeds/ weer/ voor het leven) had begraven in een monogame relatie.
These things take time.

Dus daarom wil ik je als het ware “waarschuwen” voor monogamie, als ruilmiddel van ik-blijf-jou-trouw-en-jij-mij. Nogmaals- als er kids zijn, snap ik dat je keuzes moet maken in hoe ingewikkeld je t leven wilt maken. Maar verder is het enige dat je echt moet weten hoe je zelf in werkelijkheid in elkaar zit, en dan daar de goede partner bijzoeken. Of de verkeerde, maar dan weet je ieg wat jullie trouble area gaat worden.

Ik heb een spannende man nodig, ik weet dat nu.

En stel nou dat jij erachter komt dat je gewoon wél van one-night stands houdt, accepteer dat dan niet als een slechte eigenschap maar als een kwaliteit. Als een stukje van de puzzel van je seksuele identiteit. Jij brengt een grote, misschien wel tot de rand gevulde, pot met spanning mee.
En dat is een echte asset voor een relatie – dat is een pot met zuurstof!
Want (at the risk of going overboard); niets gaat zo snel rotten als stilstaand water.
En als jij zuurstof toevoegt door vreemd te gaan – volgens mij echt letterlijk met het gevoel dat je naar lucht hapt en eindelijk weer kunt ademen of zit ik ernaast? – dan wordt het dus tijd dat jouw daad erkend wordt als een kwaliteit.
En niet in de laatste plaats door jezelf.

Rosanna bleef bij de vreemde in het appartement.
Haar man stond er wel even van te kijken. Hij begreep het ook niet. Ze waren toch gelukkig samen?
Maar Rosanna had geproefd van haar ware identiteit, en wilde niet meer terug.
Dus dat is mijn enige waarschuwing;
je weet van t non-monogame relatie pad nooit waar het eindigt, en teruggaan kan niet.
Dat maakt t juist zo spannend.

———
Suzanne Beenackers Curated is actueel en eerder gepubliceerd materiaal dat niet meer online staat.  
De subscribe button staat op de pagina, waarschijnlijk rechtsboven.