29 januari 2017

’t Blijft natuurlijk altijd gissen, maar ik denk dat het ongeveer zo is gegaan; halverwege de 20 droomde ik dat ik dat ik bij de klantenservice van God kwam.
“Wat kan ik voor je doen?” vroeg hij.
“Ik wil graag een wat groter lichaam. Deze heeft er niet meer zo’n zin in. En ik ben er ook een beetje op uitgekeken.”
“Hier staat dat alles t nog doet,” sprak God.
Dit was voor het digitale tijdperk dus het werd bijgehouden in een groot bullet journal. Sinterklaas had er ook zo één.
“Ik neem alleen producten terug die niet goed functioneren.”
“Ik heb ’t even nagekeken,” zei ik.
“En ik mocht tot mijn 25e ruilen. Er stonden geen voorwaarden bij. En ik wil graag wat voller en ronder zijn. Zoals Marilyn Monroe. Of Madonna uit Desperately Seeking Susan, toen ze nog niet was afgetraind.”
God zuchtte.
“Luister eens, daar kan ik niet aan beginnen hoor. Dan heb ik ze hier straks allemaal staan.”
“Ik zal er twintig jaar niets over zeggen,” beloofde ik.
“Waar heb je t überhaupt voor nodig?” zei God.
Die eigenlijk al had besloten dat ik het zou krijgen, maar het toch zijn plicht vond mij te laten verantwoorden.
“Ik wil graag een klein seksgodinnetje worden. Met alles erop en eraan.”
God schudde meewarig zijn hoofd.
“Nou, mondje dicht dan. Want hier moet ik er echt niet teveel van hebben. Dan raakt de hele boel ontwricht.”
Voor de zekerheid gaf hij mij een memory spell, zodat ik me van het voorval precies twintig jaar niets meer zou herinneren. Hij werkte zo goed, dat ik ook vergat dat ik zelf om het lichaam had gevraagd, waardoor ik er helemaal niet echt blij mee was.

De kilo’s vlogen eraan, broeken begonnen te knellen, bh’s paste niet meer. Dit laatste duurde heel lang voor ik het doorhad zodat ook ik een tijd lang bij de 75% vrouwen hoorde die de verkeerde bh maat droeg.

In een half jaar tijd kwam ik een volle maat aan. In 2005 deed ik een succesvolle poging af te vallen, wat lukte. En ik vond het absoluut heerlijk! Die vlakke platte buik, die loszittende broeken.
De meeste kleren die ik nu nog bewaar die te klein zijn, komen uit die periode; toen ik tijdelijk 8 kilo lichter was. Maar ik heb ook nog een Marlène Dietrich broek van toen ik 24 was!

Na twintig jaar zit ik precies op het gewicht dat ik moet zijn om me helemaal geweldig te voelen, en weet ik ook weer ongeveer hoe het gegaan is.
Alleen; ik heb nog wel een doos vol broeken maat 38, strings in small en knellende bh’s. Die bh’s heb ik talloze keren gekocht omdat deze “nieuwe” maat in mijn hoofd was blijven zitten. Tot ver na mijn dunne periode, en ik allang weer was bijgegroeid.

Gevoed met de hoop er ooit in te passen heeft de doos talloze Marie Kondo aanvallen weerstaan. Maar nu is de situatie anders. Ik hoop er nooit meer in te passen.

Toch bewaar ik hem. Want als ik ooit weer zomaar pardoes zonder dieet of wat dan ook, in maat 38 pas, dan ben ik of heel ziek, en dan is het een fijne troost dat ik in elk geval een doos mooie kleren heb in mijn nieuwe maat.
Of ik heb God verleid, om nog één keertje – ah toe, ik zal niet meer terugkomen hierna – mij voor de afwisseling in een petite Franse courtisane te veranderen.

Nou, en die kan natuurlijk ook niet bloot over straat.

———
Suzanne Beenackers Curated is actueel en eerder gepubliceerd materiaal dat niet meer online staat.  
De subscribe button staat op de pagina, waarschijnlijk rechtsboven.