1 januari, 2018

Dit was hoe ik dacht dat 1 januari zou verlopen; Ik zou uitgerust en highly excited wakker worden in dit frisse nieuwe jaar. Ontbijtje erbij, en dan een mooie wandeling maken in de verse sneeuw en het eerste dier dat ik zou zien zou mijn totemdier worden van 2018. Misschien was het wel een vos!

Deze inspirerende manier van het jaar beginnen had ik niet van mezelf, maar van Elizabeth Gilbert. Jaren geleden schreef zij een blogpost over dat 1 januari haar favoriete dag van het jaar was, omdat ze het gevoel kreeg dat ze van God een nieuw jaar kreeg en ze bijna wilde gniffelen;
“Did you see what I did with the last one?!”
Eén januari was licht en vreugdevol.

Nu hoe het echt ging.

Ik werd blij en fris wakker. Dit was het enige agendapunt dat volgens plan verliep. Vervolgens werd ik indringend aangekeken door mijn totemdier van 2005 tot heden, Max, dat ik op moest staan om acht uur gegaarde kip op zijn schoteltje te leggen.
Ik ging met een ontbijtje aan mijn roze bureautje zitten en begon aan mijn ideale dagplanning voor 2018. De dingen die ik iedere dag wilde doen, om van 2018 een topjaar te maken. Onder andere twee uur yoga per dag. Dat was eerst nog één uur; een challenge die ik was begonnen nadat ik Star Wars deel 8 The Last Jedi had gezien.
Maar afgelopen weekend had ik deze film voor de tweede keer gezien, en daar had ik zoveel inspiratie van gekregen dat ik niet één maar twee uur yoga per dag wilde doen. En ik was nóg verliefder geworden op Kylo Ren;
De slechterik, die in deel 7 zijn zwarte helmmasker afzet, zodat we allemaal kunnen zien dat hij eigenlijk de prins uit Sneeuwwitje is. Met een mooie kop met zwart golvend haar. Nou, en als ik jou dan vertel dat dit de eerste Star Wars trilogie is die onder de vlag van Disney is gemaakt, dan weet jij wel hoe laat t is.
Kylo Ren wordt de held.
En wij allemaal verliefd.

Hieronder het filmpje van deze masker-afneem-scene uit deel 7 (uit 2015).
Let ook vooral op de “kan-mijn-ogen-niet-van-je-afhouden”- blik van meisjes Jedi Rey, die op dat moment vastgeketend op een ondervragingsbank ligt.
Een situatie waarin je normaal gesproken niet bepaald ontvankelijk bent voor mannelijk schoon.

Ik maakte mijn dagelijkse planning, inclusief de reeds genoemde twee uur yoga en anderhalf uur schrijven, en plakte hem in mijn nieuwe dagboek voor 2018.
Ondertussen keek ik back-to-back YouTube video’s van Adam Driver, de acteur die Kylo Ren speelt.
En ik begon een lijstje met films van Adam Driver in mijn dagboek, zodat ik de komende maanden een mooi overzicht zou krijgen van alles waar hij inzat.
Dan kon ik ze kijken op het videokanaal van Tele2, of de dvd kopen.

Vervolgens ging ik mijn tekst/ naam op mijn telefoon veranderen. Dat is een regeltje van een paar tientallen tekens, dat op het vergrendelscherm staat. Inmiddels was er een update geweest dus het kostte me drie Google searches en 45 minuten voor ik deze regel had veranderd in de lengte en geboortedatum van Adam Driver (de acteur die Kylo Ren speelt).
Daarna ging ik plaatjes zoeken van hem.

Dit kwam heel precies! Ik wist dat als je plaatjes van ongeïnteresseerde mannen/ modellen op je vision board plakt, je ook ongeïnteresseerde mannen in je echte leven krijgt.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Ik wilde in 2018 een prachtige jonge god ontmoeten van één meter negenentachtig met zwart golvend haar die me op zou vangen als ik flauwviel en me dan als een bruid naar bed zou dragen.
Waar hij me misschien wel of misschien niet zou vastbinden, daar was ik nog niet over uit maar dat waren details.

Eerst had ik foto’s nodig van een Adam Driver die stond te popelen om zich in mijn leven te storten.

Voor de achtergrond van mijn telefoon vond ik een plaatje waar hij een blondine zoent. Het was geen erg duidelijk shot, maar het kwam uit een vreemd opwindende en ook grappige zoenscene van de film What if, waarin Adam Driver ontbijt met Harry Potter.
Voor in mijn dagboek vond ik een mooi shot waarin hij heel lief lacht. Dat printte ik, knipte het op A5 formaat, wat de afmeting was van mijn dagboek, en ik Pritte het erin.
Ondertussen was het vier uur.

De zonnige dag had plaats gemaakt voor miezer, en het begon al donker te worden. Ik had helemaal geen zin meer in wandelen, en eigenlijk ook niet in yoga, en eigenlijk ook niet in schrijven.
Ik ging eens even kijken of mama misschien vrij was om iets leuks met mij, of voor mij, te doen.
Dat was zo.

Mama bood aan voor mij te koken en ik zei: “Ik moet wel eerst yoga doen. Ik kom om half zeven ok?”
Terwijl zij stond te koken voor mij, stond ik heerlijk yoga te doen. Daarna kon ik praktisch zo aan tafel! Nog een klein ritje op de fiets.

Aan het diner zei ik tegen mama dat 1 januari helemaal anders was gelopen dan ik had gedacht. Ik was er helemaal niet aan toegekomen “iets met daglicht” te doen, en nu had ik ook geen totemdier.
Behalve Max dan.

“En net op de fiets ben ik ook niks tegengekomen. Ik had een paraplu en t was donker en ik lette ook niet op.”
Misschien zijn de vossen wel met bosjes voor mijn fiets langs geschoten.

Ik vertelde mama dat ik de hele dag met mijn notebooks had gespeeld en plaatjes van Adam Driver had geplakt, en eindeloos veel Adam Driver interviews, behind de scenes, featurettes, en losse scenes had gekeken uit films en series waar ik verder geen flauw benul van had wat t verhaal was.
Maar dat maakte niks uit.
En dat ik zo gelukkig was dat ik zo verliefd was, omdat somehow dit nieuwe idool dat me op de valreep van 2017 nog in de schoot was geworpen, er wel voor zorgde dat mijn hele leven ineens geweldig was geworden.

Ik deed waanzinnig veel yoga.
Ik was niet meer verslaafd aan schrijven.
Ik was niet meer behoeftig voor contact met mijn geheime minnaar, die zich dagen of weken kon hullen in bijna-stiltes en dateloze intermezzo’s.

Dit nieuwe idool was in principe het beste wat me in jaren was overkomen, behalve dan dat ik nu op 1 januari vergeten was naar buiten te gaan om mijn totemdier te ontmoeten en in plaats daarvan waanzinnig veel op YouTube had rondgedwaald, en schaamteloos een nieuwe verslaving had, namelijk Adam Driver.

Maar achteraf denk ik dat t misschien wel niet zo erg is.
Want daglicht en natuur? Dat is helemaal niet mijn ding. Ik kan dagen zonder.
In tegenstelling tot normale mensen, zoals bijvoorbeeld Elizabeth Gilbert.
Ik ben meer van de duisternis, de erotica, de fantasie. Ik ben een expert op het gebied van mooie mannen en aanbidding.

Ik heb helemaal geen vos nodig.
Ik zou niet eens weten wat je daarmee moet, met een totemdier.
Maar met Adam Driver?
Hij, is mijn totemprins.

———

Facebook Suzanne Beenackers Schrijver

@SLBeenackers op Twitter

Suzanne Beenackers Curated is actueel en eerder gepubliceerd materiaal dat niet meer online staat.   De subscribe button staat op de pagina, waarschijnlijk rechtsboven.